هنگامى که دکتر احمدى نژاد در جمع خانواده هاى شهدا و ایثارگران بوشهر گفت: «دشمن با موشک، مخالف نیست، بلکه با فرهنگ و روحیه حسینى، مخالف است»، ناگهان شعار «هیهات منا الذله» فضاى سالن را پر کرد. طنین این شعار هنوز در گوش ها بود که رئیس جمهور ادامه داد: «پیروزى هسته اى ملت ایران محصول روحیه شهادت طلبى ملت ایران است.» در این هنگام یکى از جانبازان ردیف جلو برخاست و خطاب به دکتر احمدى نژاد اظهار داشت: «آقاى رئیس جمهور! مادر من در بازار برازجان خرمافروش است، به من گفت: «به احمدى نژاد بگو محکم بایست، 9 فرزندم فداى احمدى نژاد.»

رئیس جمهور هم در پاسخ تصریح کرد: صدها احمدى نژاد فداى یک لحظه آن مادر خرمافروش.

آنچه در این سرزمین مى گذرد از آنچه بر مناسبات دنیاى امروز حاکم است، زمین تا آسمان تفاوت دارد. در حالى که رقابت ها در دنیا حول خواسته هاى صرفاً نفسانى و منافع فردى شکل گرفته، اما در اینجا یک فرهنگ فراگیر و روحیه حرکت آفرین حکومت مى کند: فرهنگ عاشورا و روحیه شهادت طلبى.

اگر مواضع و خرده فرمایشات عناصر به اصطلاح صاحب نظر دوم خردادى را طى 28 سال گذشته بازخوانى کنیم، دلواپسى و خشم آنها نسبت به نهادینه شدن فرهنگ عاشورایى و روحیه شهادت طلبانه در ایرانى ها کاملاً مشهود است و از این رو تمام تحرکات پیدا و پنهان این جماعت به تعدیل و تعطیل مناسبات و سازمان هاى فکرى و اجرایى مبتنى بر اسلام سیاسى معطوف شده بود. از مواردى که طى آن مبانى و فلسفه نهضت حضرت سیدالشهدا(ع) را به یک درگیرى قبیله اى و نزاع عشیره اى فروکاستند تا نمونه هایى که ابعاد ارزشى و حماسى انقلاب اسلامى ملت ایران نفى شد در آثار به جاى مانده از دوران دوم خردادى ها کم نیست. اینها در اواخر عمر سیاسى خود حتى به بهانه تسلط گفتمان غرب بر جهان، ضرورت عبور از «حاکمیت ملى» را یادآور شده و تأکید کردند؛ چیزى به نام استقلال و حاکمیت ملى در جهان امروز بى معنى و فاقد ارزش است.

این نمونه ها آنقدر فراوان است که کتمان وابستگى عناصر فعال دوم خردادى به تئورى هاى وارداتى و عملگى آنها براى سناریونویسان براندازى نظام جمهورى اسلامى ایران ممکن نیست. براى عناصرى که گام به گام، مسیر را در جهت تحقق آرزوى دیرینه ایالات متحده آمریکا، یعنى استحاله و سرنگون ساختن نظام اسلامى حاکم بر کشورمان هموار مى کردند، شنیدن سخنى از جنس آنچه که احمدى نژاد فریاد مى زند، آسان نیست. این روزها که مردم دنیا بلافاصله پس از آگاهى از مواضع و رویکرد انقلابى و علمى رئیس جمهورى اسلامى ایران، نسبت به این رویکرد اقبال نشان مى دهند، عده اى در داخل مشغول عقده گشایى و انتقامجویى از دولتى هستند که طراحى دو دهه اخیر آنها را براى ادغام ایران اسلامى در معادلات و مطالبات سیاسى، اقتصادى و فرهنگى نظام سلطه برهم زد.

چندى پیش رایزن فرهنگى کشورمان در کرواسى، هنگامى که از علاقه نخبگان و فرهیختگان آن کشور به مواضع و سیاست هاى استکبارستیزانه و عدالتخواهانه دکتر احمدى نژاد سخن مى گفت، این جمله را از خانم «نادیا بایتانویچ» رئیس مرکز آموزش عالى زبان هاى خارجى و از بانوان صاحبنام و قدرتمند کرواسى نقل کرد که «سلام من را به آقاى احمدى نژاد برسان و از جانب من به ایشان بگو کوتاه نیا.» رفتار سیاسى و رسانه اى دوم خردادى ها در قبال دولت مکتبى احمدى نژاد در مقایسه با مردم آزاده و نخبگان مستقل دنیا، گاه موجب تعجب، گاهى سبب تأسف و البته مایه عبرت مى شود. این که دولت نهم و شخص رئیس جمهور فراتر از یک جغرافیا، یک ملت، یک نژاد، یک زبان و یک دین، به رهایى نوع بشر از ستم و بى عدالتى و تحقیر مى اندیشند و فرهنگ «انتظار منجى بشریت» را تقویت و تبلیغ مى کنند، آیا براى دلدادگان مکتب لیبرالیسم و مروجان سکولاریزم قابل تحمل باشد.

 محمد جعفر بهداد—یادداشت روز روزنامه ایران